"ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน แต่ะคนมีจุดหมายปลายทางที่ต่างกัน"

รูปที่เห็นด้านบน เป็นรูปเมื่อ 1 ปีที่แล้ว ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาก็ 1 ปีเต็ม กีฬาสีของโรงเรียนพัทลุงก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง นึกถึงเวลาที่เข้าไปคุมน้อง ได้ร่วมเต้นกัน เชียร์กัน เป็นเวลาที่มีความสุขและมีค่าอีก 1 ช่วงเวลา ตอนนี้ อยากกลับไปดูสีของตัวเอง กลับไปดูสีอื่นๆ กลับไปดูการทำงานของน้องๆ กลับไปดูสิ่งที่เคยทำมาก่อน เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ ผ่านไปเร็วมากๆ บางคนอาจจะมองว่าผม “ดราม่า” แต่บอกไว้เลยครับ ถ้าคุณได้มาสัมผัส คุณจะได้รู้ว่า ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นยังไง คุณจะรู้สึกคิดถึงมัน อยากกลับไปดูมัน อยากทำอะไรเพื่อมันอีกครั้ง …. แต่ มันก็ไม่มีเวลา ไม่มีโอกาสจะทำมันซะแล้ว แต่ก็ยังดีใจอย่างหนึ่งนะ ที่กีฬาครั้งนั้น เราทำมันดีที่สุดแล้ว รู้สึกไม่เสียดายมัน

หลังจากที่เรียนได้มาประมาณ 3 อาทิตย์  บอกตรงๆว่าชีวิตมหาลัยเป็นอะไรที่ไม่ง่ายเลยครับ เพราะตอนที่เราอยู่มัธยม เราก็ชอบคิดว่า “เมื่อไหร่จะไ้ด้เข้ามหาลัยสักที” คิดว่าจะเป็นอิสระสักที จะได้หลุดพ้นการบังคับจากพ่อแม่สักที… แต่อยากจะบอกว่า เป็นอะไรที่ไม่ง่ายเลยครับ บอกตรงๆว่า เวลา 3 อาทิตย์นี้เป็นอะไรที่หนักมากครับ ทั้งการเรียน และ กิจกรรม เรามาดูที่การเรียนกันก่อน ตอนนี้ผมใกล้จะสอบแล้ว! เรียนได้เพียงแค่ 2 อาทิตย์เท่านั้น แถมยังไม่มีเวลาได้ออกไปไหนเลย วันๆเอาแต่นั่งอยู่ในห้องแล้วก็ไปเข้าร่วมกิจกรรม ที่มีเยอะแสนจะเยอะ! แล้วก็ยังมีกิจกรรมที่ไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นการอมรม การเข้าร่วมการสันธนาการ การเข้าร่วมการคัดเลือกต่างๆ เป็นต้น บางวันจะบอกให้ได้เลยว่า นอนเที่ยงคืนกว่าๆ ยังต้องตื่นมาเรียน 7 โมงเช้าเลย คิดดูหล่ะกัน การเข้าอยู่มหาลัย ต้องปรับตัวอีกเยอะครับ และต้องใช้เวลาสักพัก มันจะรู้สึกเหนื่อย ล้า และหมดกำลังใจในบางครั้ง จนบางครั้ง ผมยังอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องว่าแผนอะไร แต่ก็นะ ชีวิตมันต้องก้าวต่อไป ต้องปรับตัวให้ได้ไปเรื่อยๆ อยากจะฝากรุ่้นน้องนะครับ ว่า ชีวิตมัธยม เป็นอะไรที่สบาย มากกว่าชีวิตมหาลัยเยอะ […]

หลังจากที่ตะลอนๆ ไม่มีที่ไปมานาน ก็ได้กำหนดเข้าหอสักที ทั้งนี้ก็ออกเดินทางตั้งแต่ตี 4 ตอนเช้า มากันครบทั้งครอบครัว ขับรถเรื่อยๆ จอดเที่ยวบ้างอะไรบ้างไม่ได้รีบ จนมาถึงจังหวัดพังงา บอกตรงๆจังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่เมืองเน้นความเก่าแกมาก ตึกแถวนั้นจะออกแนวเก่าๆ โบราณๆ แต่ก็แฝงด้วยความเจริญที่เยอะพอสมควร ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของเมืองนี้เลยทีเดียว หลังจากที่ขับรถมาได้สักพัก ก็ได้หลงเส้นทางเป็นที่เรียบร้อย (งามไส้ = =”) แต่ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่จะได้สำผัสกับสิ่งที่ไม่เคยได้ไปเห็น บนทางหลวงหมายเลข 4 (ถนนสายหลักเก่าช่วงพังงา) เป็นทางที่ตัดผ่านเขา เป็นทางที่บังคับรถได้ลำบากมาก (ยากกว่าทางตอนขึ้นเขาบรรทัดที่ตรังเยอะ) แต่มันก็คุ้มนะ ที่จะได้เห็นอะไรที่สวยงามแบบนี้ ^^ หลังจากนั้นก็ขับต่อมา ข้ามสะพานสารสิน เพื่อเข้าไปยังเมืองภูเก็ต ผ่านทุกที ก็ยังนึกว่า เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว เราได้ข้ามไปบนสะพานที่ถูกทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวไปซะแล้ว ขับต่อมาบนเรื่อยๆ จนถึง อ.กระทู้ ก่อนเข้ามหาลัยขอหาข้าวกินหน่อยหละกัน และสุดท้ายเวียนหาร้านอยู่นานอยู่เหมือนกัน ก็ได้ร้าน “ผัดไทยโบราณ” ข้างทางระหว่างไปมหาลัย บอกตรงๆว่า สีสันของตัวผัดไทยนั้น สวยงามมาก แต่รสชาติ นั้นจืดไปหน่อย ต้องปรุงไปเยอะเหมือนกัน เอาหล่ะ หลังจากที่เดินทางออกมาจากร้าน […]