"ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน แต่ะคนมีจุดหมายปลายทางที่ต่างกัน"

บอกก่อนนะครับ ทริปนี้เป็นทริป “ย้อนวันวาน” แต่ละสถานที่อาจจะบอกรายละเอียดได้ไม่ครบนะครับ ดังนั้นผมต้องอภัยด้วยสำหรับคนที่เข้ามาอ่านแล้ว เกิดอาการ งงๆ ต้องขออภัยด้วยนะครับ (แต่อยากให้อ่านให้จบ แล้วนึกภาพตามไปด้วย 🙂 ) อยากจะบอกจริงๆแล้ว ผมทำทริปย้อนวันวานหลายครั้งแล้ว แต่บอกตรงๆ ไม่มีครั้งไหนที่เก็บรายละเอียดได้เยอะเท่าครั้งนี้มาก่อน ครั้งได้ไปทั่ว และเกือบทุกที่ที่เคยไปอยู่ เคยไปเที่ยง เคยมีความสุข เอาหล่ะ เริ่มกันเลยนะครับ เตรียมตัว ที่จริงจะไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วหล่ะครับ สำหรับทริปนี้ แต่ต้องเลื่อนเพราะว่า “ตื่นสาย” (เหตุผลงี่เง่ามาก) เลยต้องเปลี่ยนมาไปวันนี้แทน เอาหล่ะ วันนี้ตื่นเช้าครับ ประมาณ 8 โมงก็ตื่นแหละ จากนั้นก็ลงมาทำธุระส่วนตัว แม่ทิ้งผ้าไว้ให้ 1 กอง ก็ตากเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เริ่มเตรียมของครับ ผมจะพูดถึงอุปกรณ์ที่จะเป็นเพื่อนเดินทางในครั้งนี้เป็นหลักนะครับ โดยสิ่งสำคัญคือ “iPod Touch 4” อุปกรณ์ถ่ายภาพของผม เรามาดูรูปของมันก่อนออกเดินทางกันเลยครับ จะเห็นได้ว่าแบตนั้นลดลงไปแล้ว เนื่องจากการเล่นของผมเองแหละเมื่อเช้า ทำให้ผมต้องหาทางแก้ปัญหาให้มัน เพราะรับรองว่า ถ้าเอาไปทั้งสภาพที่ไม่มีแบตสำรอง มีหวังหมดกลางทางแน่ๆ เอาหล่ะ ผมก็ไม่มี […]

หลังจากที่ได้มีโอกาสกลับมาจากมหาลัยที่อยู่ภูเก็ต กลับมาอยู่พัทลุงได้ประมาณ 1-2 วันแหละ พอดีวันนี้เป็นวันจันทร์พอดี แถมเพื่อนที่อยู่มหาลัยอื่นมาแนะแนวพอดี เลยได้มีโอกาสออกไปเยี่ยมโรงเรียน ที่จริงกะจะไม่ตื่นแล้ววันนี้ ถ้าไม่ได้สายจาก Jittapisut Jitpakdee  โทรมาตอนเช้าถามว่า “อยู่ไหนแล้ว!” ตอนนั้นแหละ ตื่นขึ้นมาทันที ตั้งใจว่าจะไปให้เร็ว แต่ความขี้เกียจก็เข้ามาปกคลุม (อีกตามเคย) เลยได้ออกจากบ้านช้า แต่ก็ได้ออกไปจนได้ เริ่มแรกจากเข้าไปในโรงเรียน มองซ้าย มองขวา แล้วอุทานในใจว่า “มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงๆแฮะ” และก็เดินผ่ากลุ่มเด็กรุ่นน้อง ที่กำลังมองเราด้วยสายตามอย่างสงสัยว่า “นี่มันใครว่ะ?” ตรงเข้าไปที่ใต้อาคาร 4 เห็น Jittapisut Jitpakdee กับ กติกา เกื้อวัฒธนะกุล กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้อง เลยถามกลับไปว่า “ไอตองไปไหน” มันก็ตอบกลับมาว่า “ห้องแนะแนว” เลยนึกแปลกใจนิดหน่อยว่า ทำไมไม่ใช้ใต้อาคาร 4 ในการแนะแนวนักเรียน แต่พอเดินออกไปดู ก็รู้เลยครับ แหม่ๆ จะเส้นสายใหญ่ไปไหน ถ้าพี่แกจะเล่นสอนในห้องใต้อาคาร 4 อย่างเดียว ไม่ยอมลุกไปไหนเลย แต่ก็นะ ช่างเหอะๆ สุดท้ายก็ออกเดินไปเรื่อยๆ ครับ […]